Mumio

24 paź Mumio

Specyficzna to substancja, mumio (lub shilajit – ta nazwa pochodzi z Indii, mumio – lub mumijo – zaś jest słowem pochodzenia greckiego). Nie jest ziołem, nie jest minerałem, jest czymś, czego skład badany był wielokrotnie przez różne instytucje i jak na razie wiadomo tyle, że zawiera w sobie terpeny (co sprawia, że blisko jej do żywic drzew iglastych), kwasy humusowe (huminowe i fulwiczne), tworzące się w procesie rozkładu związków organicznych będących elementami żywych organizmów, kwasy o wciąż jeszcze niezbadanej budowie i nie do końca poznanych właściwościach. Oprócz tego mumio zawiera aminokwasy, witaminy i inne organiczne związki, które nie pozwalają jednocznacznie stwierdzić, czy pochodzenie tej substancji jest geologiczne czy biologiczne.

Jest zatem mumio mieszaniną związków pochodzenia organicznego i nieorganicznego, z powodu miejsca występowania nazywaną “woskiem mineralnym”, “czarnym asfaltem” lub “smołą górską”, bowiem wycieka z pęknięć w skałach. Wyglądać może różnie, istnieją odmiany żółtawe, ale najczęściej spotykaną jest brązowo-czarna. Niektórzy próbują sprzedawać podróbki mumio (na przykład ozokeryt), ale prawdziwe mumio można rozpoznać po tym, że rozpuszcza się w dłoni, w cieple ludzkiego ciała i posiada wyraźny zapach smoły, podczas gdy ozokeryt topi się dopiero w temperaturze powyżej 70 stopni Celsjusza.

Shilajit jest substancją używaną w Ayurvedzie, systemie tradycyjnej hinduskiej medycyny. Jeden ze starożytnych tekstów opisujących Ayurvedę wyraźnie stanowi, że nie ma we wszechświecie choroby, której nie można wyleczyć za pomocą mumio podanego w odpowiednim czasie i w połączeniu z dobrze dobranymi innymi metodami (np. ziołami). Ayurveda uznawała czarną odmianę za najmocniejszą i najbardziej skuteczną. Badania naukowe przeprowadzane współcześnie wykazały właściwości:

• przeciwzapalne (szczególnie w przypadku reumatyzmu, artretyzmu),
• przeciwbólowe,
• przeciwwrzodowe,
• przeciwstresowe, uspokajające,
• wpływające na pracę umysłu na wielu poziomach (poziom świadomości, zjawiska pamięciowe),
• przeciwstarzeniowe,
• przeciwutleniające.

Dziś mumio stosuje się na wielu polach, nie tylko jako lek w przypadku schorzeń, ale także jako środek profilaktyczny i wspomagający, na przykład dla sportowców, sprzyja bowiem zwiększeniu masy i siły mięśni, polepsza wydajność i przyspiesza czas powrotu do formy, pomaga także w przypadku odwodnienia, wycieńczenia, bolesnych skurczów, zmęczenia mięśni. Poza tym:

• wspomaga leczenie zakażeń wirusowych,
• działa przeciwbakteryjnie,
• pomaga w przypadku zatruć pokarmowych,
• wspomaga gojenie się ran i odbudowę kości,
• wzmacnia system kostny,
• pomaga odbudować system nerwowy,
• działa przeciwalergicznie,
• łagodzi objawy chronicznych dolegliwości układu oddechowego,
• pomaga w procesie detoksykacji wątroby i jej regeneracji,
• zapobiega chorobom układu krążenia i wspomaga ich leczenie,
• sprzyja zmniejszaniu kwasowości krwi.

Jak widać, nie tylko w starożytnych Indiach mumio mogło być przydatne – także dziś, w naszej mało egzotycznej Polsce doskonale odnajduje się ten dar odległych gór. Stosuję go sama i podaję moim dzieciom, ponieważ w naszych czasach pożywienie pozbawione jest mnóstwa niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu makro i mikroelementów – z prostej przyczyny, wyjałowiona ziemia, w której cenne elementy zastąpiono środkami ochrony roślin i innymi zanieczyszczeniami nie jest w stanie przekazywać odpowiednich właściwości produktom z niej czerpiącym. Czerpię garściami z mądrości starożytnych, adaptuję ją do potrzeb współczesności i nie jestem ani trochę zdziwiona, że to połączenie funkcjonuje tak świetnie.